Weekje 3 al weer

Holá chicas y chicos,

Vorige week:
Omdat ik vorige week maar twee dagen stage had i.v.m. het 50 jarige huwelijk van mijn lieve opa en oma, zet ik die twee dagen bij dit verslag.

In het weekend hadden Loes, Maud en ik even overlegd over het wisselen van groep wat we om de week moesten doen. We kwamen met z'n allen tot de conclusie dat het fijner is om elke maand te wisselen in plaats van elke week. We hadden besloten om op stage te vragen of dit een optie is. Met Google translate en goede argumenten: dan kunnen we de kinderen beter leren kennen, de kinderen raken sneller gewend aan ons en het is makkelijker met school opdrachten, kwamen we maandag op stage aan. Natuurlijk waren ze het met ons eens en vonden ze dit allemaal prima, dus ging ik weer naar mijn groepje bij de baby's. 

Ik merkte dat de kinderen al wat meer gewend waren en dat het krijsen steeds meer op huilen ging lijken, yess. Ook kwam er al meer een ritme in de dag, maar dit is ook lastig wanneer er door de dag heen en niet op vaste tijden kinderen gebracht en gehaald worden. En ja hoor ook in week twee ben ik weer onder gespuugd, deze keer over mijn arm (het hoort erbij).

Terug in Nederland heb ik in truien geleefd omdat het toch een stukje kouder was dan in Spanje. Ik ben blij dat ik voor het feest terug ben gegaan dit had ik natuurlijk niet kunnen en willen missen. Nog even gezellig een avondje met vriendinnen gehad en weer afscheid moeten nemen. En ik heb ook nog gekorfbald want dat ga ik toch wel missen, gelukkig mijn laatste wedstrijd nog gewonnen. Voordat ik het door had was het al weer tijd om afscheid te nemen van iedereen naar het vliegveld te gaan.

Deze week:
Eenmaal weer aan gekomen in het zonnige Spanje kon mijn trui de kast weer in en de korte broeken aan. Na een dagje strand begon de stage week weer. Het was een rustig weekje waarin ik niet meer dan 4 baby's op de groep heb gehad, wat er eerst 7 waren. De kinderen zijn echt al gewend geraakt aan de opvang, het huilen is minder en het krijsen is gestopt. Het ritme van de dag staat vast. Om 9 uur begin ik met mijn stagedag, rond 10 zijn vaak alle kinderen wel gebracht en in die tijd spelen we binnen. Tussen half 11 en 11 uur eten de kinderen yoghurt of appelmoes, wanneer deze op is gaan ze slapen. Vaak worden ze rond half 12 met geluk 12 uur weer wakker, dan spelen we vaak eventjes buiten wat snel al weer te warm wordt. Rond 1 uur gaan we eten. Na het eten spelen we nog even en beginnen ze met vegen. Wanneer het tijd is om te dweilen gaan de kinderen naar de groep van Loes, hier zit ik dan vaak nog 10 min. Om 2 uur is het voor mij weer tijd om naar huis te gaan. Adiós en mañana. 

De week was eigenlijk niet heel bijzonder en alles liep goed, maar na Maud en Loes ben ook ik door een kind gebeten, in twee vingers. We maken het toch weer mee. Op vrijdag rond kwart over 11 vroeg de leidster die bij mij op de groep staat of het goed was als ik alleen op de groep stond tot 2. Zij moest namelijk de keukendienst over nemen van een zieke collega. Toen ik zei dat dit geen probleem was werd ik overspoelt met bedankjes. Daar stond ik dan alleen op een groep met 4 kindjes, zwaar was het niet aangezien ze tot half 1 hebben geslapen. Toen ze wakker werden heb ik ze verschoont en even met ze gespeeld. Om 1 uur kwam Maud binnen om mij te helpen met het eten geven, Gezellig!! Nog even spelen en toen was het om 2 uur al weer tijd om naar huis te gaan. Weekend!

Niet op stage:
Wat is het leukste van de dag? Afwassen natuurlijk, ons vaste ritueel na het avondeten: afwassen met een goed muziekje en helemaal los gaan. Of de buren dit ook het leukste van de dag vinden is maar de vraag. Waar we veel last van hebben gehad deze weer zijn muggen of ja vooral de muggenbulten. Het worden groten schijven die pijn doen en heel erg jeuken. Ons medicijn ervoor op dit moment is azijn een tip van Maud haar oma. Zaterdag gaan we lekker uiteten en daarna cocktails drinken, proost. en zondag nog genieten op het strand.

Vergeet niet onze vlogs te kijken bij het kopje video's en te reageren!

Groetjes uit het zonnige Spanje,

Adiós